Samen met onze cliënt zijn we continue aanwezig in het veld van (tegen)overdracht. Eén specifiek aspect van (tegen)overdracht is de neiging om niet-effectieve behandelingen (nog) tegen wil en dank te laten voortduren. We noemen dit - wat eufemistisch - het 'weke hart' van de behandelaar (Martijn Stöfsel). Behandelingen van complexe problematiek vragen veel tijd, enerzijds omdat er veel issues zijn die behandeld moeten worden, anderzijds omdat de sterk ingesleten disfunctionele patronen (veroorzaakt door vroegkinderlijke traumatisering), tijd vergen om te veranderen. Uiteindelijk zal elke effectieve behandeling, ineffectief worden en in de meeste gevallen zal er op een natuurlijke manier een eindpunt bereikt worden. Dat kan meestal ook in alle openheid besproken worden tussen behandelaar en cliënt.
Medeleven, inleven en compassie zijn noodzakelijke voorwaarden om te komen tot een goede therapeutische relatie. Daarnaast is het echter ook van belang een professionele relatie in te nemen ten opzichte van de cliënt. Compassie en professionele distantie zijn beiden tegelijkertijd nodig. Als er te veel compassie overblijft, is er geen duidelijke grens meer en vervolgens gaat deze grens ook voortdurend opschuiven.
Als er te weinig zelfreflectie is en je vervolgens niet luistert naar jouw 'weke hart', ben je wel nog in staat om er als 'behandelaar' voor de 'cliënt' te zijn. MAAR NIET (MEER) VOOR JEZELF! Het evenwicht tussen compassie met de cliënt en professionele distantie wordt grondig verstoord omdat de behandeling eigenlijk niet meer effectief is en dat heeft ook grote gevolgen voor het zelfvertrouwen. Uiteindelijk kom je bij jezelf en je eigen issues thuis.
Zelfvertrouwen vraagt om een eigen 'neen' en een eigen 'ja' en een afgestemde dosis gezonde twijfel. De tegenhanger van zelfvertrouwen is niet wantrouwen maar (gezonde) twijfel. En die mag er zijn!
Wie zegt er ja, als het niet mijn ja is?
Wie zegt er neen, als het niet mijn neen is?
Wie ben ik echt?
Wie kent mij echt?
Wie is er echt voor mij?
Terwijl ik er ben voor de cliënt!
Ook wij als hulpverlener / behandelaar bezitten de nodige bezetters (parasieten) in ons systeem waardoor grenzen stellen, dicht bij onszelf blijven, ... niet altijd van een leien dakje loopt. Vervolgens komen we zelf (terug) dieper in onze eigen schade terecht. Dit gebeurt vaker dan we denken, onbewust.
Van onschatbare waarde is een netwerk rondom jou als behandelaar!
Van harte welkom op de groepssupervisie (5 woensdagavonden) waarin we de zelfzorg van de behandelaar centraal stellen (naast attunement, casuïstiek, Q&A, ...)
